Amerikaanse Tulpenboom

De Salix alba 'Chermesina' heeft een ronde kroon met groen smal blad. Opvallend zijn de oranjerode takken. De boom groeit vooral op vochtige tot natte plaatsen. Geschikt voor klei-, zand- en kalkrijke grond.De schietwilg groeit en bloeit er wereldwijd lustig op losDe Latijnse familienaam voor de schietwilg is Salicaceae waarbij salix de naam van het geslacht aangeeft en alba de naam van het soort is. Deze wilgenboom komt in Nederland veel voor. Vooral in parken, langs sloten en aan oevers groeit de dorstige boom goed en snel. De vochtige grond waarop ze het beste groeien, is bij voorkeur kalkhoudend, maar op een zure grond, groeien ze ook. Felle zonnestralen vormen geen probleem en temperaturen ver beneden nul, kunnen ze ook goed aan. Onder de juiste omstandigheden, kan de schietwilg een hoogte bereiken van zo’n 20 tot 25 meter.  Een wilg langs een slootje lijkt een typisch Nederlands beeld, maar is dat niet, want schietwilgen komen bijna overal in Europa voor, alleen Scandinavië slaan ze grotendeels over. In Noordwest-Afrika, Midden-Azië en in veel gebieden daaromheen komt de schietwilg ook veel voor en ook daar is de boom vaak te vinden langs het water. Kenmerken van de bloemen en bladerenApril en mei is de bloeiperiode van de schietwilg. De bloeiwijzen zijn bloemen in de vorm van zachte katjes. Deze worden zo'n vijf centimeter groot. De boom is tweehuizig dit betekent dat vrouwelijke en mannelijke bloemen niet samen op één boom groeien. Een boom is dus of mannelijk of vrouwelijk. In de lente, wanneer de boom volop bloeit, is het verschil in geslacht te zien. De mannelijk boom heeft dan als meest opvallende kenmerk gele helmknoppen. De vrouwelijke boom heeft dit niet. Vanuit het vrouwelijk vruchtbeginsel ontstaat de doosvrucht. Als deze opengaat zullen de pluizige zaden meegenomen worden door de wind. Hun kiemkracht is van korte duur. De smalle iets gekrulde bladeren zijn vijf tot tien centimeter lang en hebben een lancetvorm. De bovenkant is donkergroen en de onderkant is groen met een zilvertint. Groei van waterlot door bladverliesWanneer de schietwilg veel aan bladoppervlakte verliest, is de balans tussen kroon en wortelgestel verstoord. Dit gebeurt bij een bladverlies van meer dan 20%, bijvoorbeeld door te snoeien. De boom heeft de neiging het verlies aan bladoppervlakte zo snel mogelijk te herstellen. Het gevolg hiervan zijn snel groeiende twijgen. Dit worden waterloten genoemd. De groei van waterloten wordt (meestal) als onaantrekkelijk beschouwd. ZiektesDe schietwilg kan lastig gevallen worden door plagen. De watermerkziekte is een beruchte. De Brenneria salicis-bacterie is de veroorzaker van deze ziekte. De boom krijgt verstopte houtvaten en dat zorgt ervoor dat de delen boven de verstopping niet van genoeg voeding worden voorzien, verwelken en uiteindelijk afsterven. De grens tussen de gezonde en de zieke boomdelen is te zien aan de lokale groei van waterloten. De ziekte is besmettelijk, dus vaak zal de zieke boom helemaal verwijderd moeten worden. Door de boom ongeveer één keer per drie jaar te knotten, kan geprobeerd worden om de ziekte enigszins in toom te houden. Het knotten geneest de boom niet, maar vers groeiende scheuten zouden er minder last van kunnen hebben. Bladgal is niet zozeer een schadelijke ziekte, maar het ontsiert de boom behoorlijk. Galmijt (schietwilgwratmijt) is hier de boosdoener. Deze laat eitjes achter in de bladeren en tast het blad aan. De verkleuring kan lichtgroen tot rood zijn. Genezing is niet mogelijk, maar vaak snoeien of aangetaste takken weghalen, kan de aanwezigheid en dus de werking van galmijt soms verminderen.

De Zelkova serrata heeft een breede ronde kroon met langwerpig zachtgroen blad dat in de herfst rood en oranjegeel kleurt. Japanese Zelkova (Zelkova serrata)De Japanse Zelkova is een stoere stadsboom voor schaduw in woongebieden en straatbeplanting. Het heeft een spreidende, meestal opgaande, vertakte vaasvormige groeiwijze. De kroon is korter en ronder dan de Amerikaanse iep. De bast is glad, roodbruin als hij jong is met prominente kersachtige lenticellen. Naarmate de boom ouder wordt, is de buitenste schors grijsbruin en vaak exfoliërend, waardoor een oranjeachtige binnenste schors zichtbaar wordt. Middelgroene bladeren veranderen in de herfst in de kleuren geel, oranje, bruin, dieprood tot roodachtig paars. Deze boom verdraagt de meeste grondsoorten, inclusief die met een pH tot ongeveer 7,5, maar geeft de voorkeur aan diepe, vochtige, goed doorlatende bodems. Hij doet het goed in de volle zon. Gevestigde bomen zijn redelijk droogte en wind tolerant (mits goed gesnoeid). Het is resistent tegen iepziekte met een goede resistentie tegen iepbladkever en Japanse kever. Jonge bomen zijn vatbaar voor vorst, dus verplanten moet in het voorjaar plaatsvinden. Snoeien moet in de herfst worden gedaan en Japanse zelkova zal wat snoeien vereisen om een sterke structuur te ontwikkelen. De hoofdtakken moeten langs een enkele stam uit elkaar staan, zodat ze een veilige grip op de stam ontwikkelen, vooral in stedelijke gebieden. Takken moeten minder dan de helft van de stamdiameter blijven om een sterke vorm te behouden. Toepassingen voor zelkova zijn onder meer gazon, schaduw en straatboom, parkeerplaatseiland, bufferstrook en bonsai. Gemakkelijk te kweken op gemiddelde, medium natte, goed doorlatende bodems in de volle zon. Gevestigde bomen verdragen wat droogte. Geeft de voorkeur aan rijke, vochtige lemen. Over het algemeen tolerant ten opzichte van stedelijke omstandigheden. Opmerkelijke kenmerkenZelkova serrata, gewoonlijk Japanse zelkova genoemd, is een middelgrote tot grote bladverliezende boom, die doorgaans 50-80 cm hoog wordt met een zich uitspreidende, meestal opwaarts vertakte, vaasvormige kroon. Hij is inheems in Japan, Taiwan en Oost-China. Hij staat bekend om zijn sierlijke vorm, schoon blad, aantrekkelijke schors en weerstand tegen iepziekte. Zelkova is de laatste jaren zelfs gepromoot als vervanger van Amerikaanse iep (Ulmus americana) vanwege zijn resistentie tegen iepziekte. Onbeduidende kleine groene bloemen verschijnen in de lente als het blad tevoorschijn komt. Bloemen maken plaats voor kleine, niet-opzichtige, eivormige, vleugelloze steenvruchten die in de herfst rijpen. Langwerpig-elliptisch middengroen blad (tot 8 cm lang) met grove, ciliate randtanden en toegespitste toppen. De herfstkleur is variabel, variërend van onopvallend geel tot aantrekkelijke tinten geeloranje tot roodbruin. Gladde grijze schors bij de jeugd exfolieert met de leeftijd om oranjebruine binnenbast te onthullen. Zelkova wordt in Japan gewaardeerd als een commerciële houtboom. Geslachtsnaam kan verwijzen naar de oorspronkelijke naam van de Republiek Georgië (Zelkova carpinifolia komt oorspronkelijk uit de Kaukasus). Specifieke bijnaam en aanvullende algemene naam van zaagblad zelkova verwijzen beide naar de gekartelde bladranden.