Gewone Vleugelnoot

De Salix alba 'Chermesina' heeft een ronde kroon met groen smal blad. Opvallend zijn de oranjerode takken. De boom groeit vooral op vochtige tot natte plaatsen. Geschikt voor klei-, zand- en kalkrijke grond.De schietwilg groeit en bloeit er wereldwijd lustig op losDe Latijnse familienaam voor de schietwilg is Salicaceae waarbij salix de naam van het geslacht aangeeft en alba de naam van het soort is. Deze wilgenboom komt in Nederland veel voor. Vooral in parken, langs sloten en aan oevers groeit de dorstige boom goed en snel. De vochtige grond waarop ze het beste groeien, is bij voorkeur kalkhoudend, maar op een zure grond, groeien ze ook. Felle zonnestralen vormen geen probleem en temperaturen ver beneden nul, kunnen ze ook goed aan. Onder de juiste omstandigheden, kan de schietwilg een hoogte bereiken van zo’n 20 tot 25 meter.  Een wilg langs een slootje lijkt een typisch Nederlands beeld, maar is dat niet, want schietwilgen komen bijna overal in Europa voor, alleen Scandinavië slaan ze grotendeels over. In Noordwest-Afrika, Midden-Azië en in veel gebieden daaromheen komt de schietwilg ook veel voor en ook daar is de boom vaak te vinden langs het water. Kenmerken van de bloemen en bladerenApril en mei is de bloeiperiode van de schietwilg. De bloeiwijzen zijn bloemen in de vorm van zachte katjes. Deze worden zo'n vijf centimeter groot. De boom is tweehuizig dit betekent dat vrouwelijke en mannelijke bloemen niet samen op één boom groeien. Een boom is dus of mannelijk of vrouwelijk. In de lente, wanneer de boom volop bloeit, is het verschil in geslacht te zien. De mannelijk boom heeft dan als meest opvallende kenmerk gele helmknoppen. De vrouwelijke boom heeft dit niet. Vanuit het vrouwelijk vruchtbeginsel ontstaat de doosvrucht. Als deze opengaat zullen de pluizige zaden meegenomen worden door de wind. Hun kiemkracht is van korte duur. De smalle iets gekrulde bladeren zijn vijf tot tien centimeter lang en hebben een lancetvorm. De bovenkant is donkergroen en de onderkant is groen met een zilvertint. Groei van waterlot door bladverliesWanneer de schietwilg veel aan bladoppervlakte verliest, is de balans tussen kroon en wortelgestel verstoord. Dit gebeurt bij een bladverlies van meer dan 20%, bijvoorbeeld door te snoeien. De boom heeft de neiging het verlies aan bladoppervlakte zo snel mogelijk te herstellen. Het gevolg hiervan zijn snel groeiende twijgen. Dit worden waterloten genoemd. De groei van waterloten wordt (meestal) als onaantrekkelijk beschouwd. ZiektesDe schietwilg kan lastig gevallen worden door plagen. De watermerkziekte is een beruchte. De Brenneria salicis-bacterie is de veroorzaker van deze ziekte. De boom krijgt verstopte houtvaten en dat zorgt ervoor dat de delen boven de verstopping niet van genoeg voeding worden voorzien, verwelken en uiteindelijk afsterven. De grens tussen de gezonde en de zieke boomdelen is te zien aan de lokale groei van waterloten. De ziekte is besmettelijk, dus vaak zal de zieke boom helemaal verwijderd moeten worden. Door de boom ongeveer één keer per drie jaar te knotten, kan geprobeerd worden om de ziekte enigszins in toom te houden. Het knotten geneest de boom niet, maar vers groeiende scheuten zouden er minder last van kunnen hebben. Bladgal is niet zozeer een schadelijke ziekte, maar het ontsiert de boom behoorlijk. Galmijt (schietwilgwratmijt) is hier de boosdoener. Deze laat eitjes achter in de bladeren en tast het blad aan. De verkleuring kan lichtgroen tot rood zijn. Genezing is niet mogelijk, maar vaak snoeien of aangetaste takken weghalen, kan de aanwezigheid en dus de werking van galmijt soms verminderen.

De Sophora japonica, heeft een ronde kroon met donkergroen geveerd blad. In de herfst verschijnen grijze peulen. Na 10-15 jaar komen de eerste roomwitte bloemen. Deze boom heeft weinig last van ziekte en aantastingen. Geschikt voor klei-, zand- en kalkrijke grond. Honingboom (Sophora japonica)De Sophora Japonica is de Japanse honingboom. De naam honingboom verwijst naar het feit dat deze boom bij vlinders en bijen enorm geliefd is vanwege de in ruime mate aanwezige nectar. Hoewel de naam doet vermoeden dat de boom uit Japan afkomstig is, is niets minder waar. De boom stamt oorspronkelijk namelijk uit Korea en China.De Japanse honingboom is een snelgroeiende en forse boom. De ronde kroon die in eerste instantie rond is, groeit later tot waaiervormig uit. De stam is bochtig en heeft een wat grillige vorm. De vertakkingen aan de gegaffelde stam beginnen meestal laag. De boom heeft daardoor een decoratieve uitstraling. De Japanse honingboom staat het liefste in een droge of enigszins vochthoudende grond en kan zowel in de zon als in lichte schaduw worden geplaatst. De standplaats mag een warme plek zijn. Een volwassen boom wordt ongeveer 15 tot 20 meter hoog. Kenmerken van de Sophora Japonica Qua uiterlijk herkent u deze boom aan de grillige, bochtige stam. De twijgen en takken zijn opvallend groen van kleur en hebben veel licht gekleurde kurkporiën (lenticellen). Wanneer deze lentecellen opengaan, verspreiden ze een onaangename lucht. Het blad, dat ongeveer 25 centimeter lang is, is samengesteld. De deelblaadjes zijn elliptisch tot eirond. Om de boom in bloei te zien staan, moet u enigszins geduld betrachten. De boom zal pas na 10 tot 15 jaar voor het eerst gaan bloeien. De bloemen, die vanaf juli tot september verschijnen, hebben een roomwitte, soms roomgele kleur. De bloemen zijn ongeveer anderhalve centimeter. Ze staan in pluimen die wel zo’n 30 centimeter lang kunnen worden. Tijdens de bloeiperiode is de hele boom met deze roomwitte bloemen bedekt. Hoe warmer de zomer, des te rijker de bloei zal zijn. Vanwege de vele nectar is de Japanse honingboom een goede drachtplant.In de herfst verschijnen de grijze peulen aan de boom.De Japanse honingboom is vrij ongevoelig voor aantastingen of ziektes. Wanneer het in de maanden maart, april of mei nog vriest, kan de boom enige vorstschade oplopen.Omdat deze boomsoort veel vocht en voeding opneemt Ä—n oppervlakkig wortelt, kunt u deze het beste als solitair aanplanten. Vanwege deze eigenschappen is de boom daarom wat lastiger met andere vaste planten te combineren.