Varenbeuk

Monumentaal, majestueus, de thuisbasis van zeldzame dieren in het wild. Deze Beuk is een betoverende soort en staat bekend als de koningin van de Britse bomen. Het is een ontzagwekkende ervaring om onder het bladerdak te dwalen, met zijn kathedraalachtige takken die zich naar boven uitstrekken. Volwassen bomen worden meer dan 40 meter hoog en ontwikkelen een enorme koepelvormige kroon. De bast is blij, dun en grijs, vaak met lichte horizontale etsen. De roodbruine, torpedovormige bladknoppen vormen zich op korte stelen en hebben een kenmerkend kriskras patroon. Let op: de randen van de bladeren die behaard zijn. Driehoekige beukennootjes vormen zich in stekelige vierlobbige zaaddoosjes. In de winter te herkennen aan: bladknoppen die opvallend scherp gepunt zijn en niet tegen de twijgen aangedrukt zijn. Ze houden vaak de hele winter aan hun bladeren vast, een eigenschap die bekend staat als marcescence. Het best gekweekt in diepe, rijke, vochtige maar goed doorlatende bodems in de volle zon tot halfschaduw. Verdraagt geen natte, slecht doorlatende bodems. Moeilijk te verplanten en groeit niet altijd goed in stedelijke omgevingen. Verdraagt naar verluidt een breder scala aan bodems dan Amerikaanse beuken.

Opmerkelijke kenmerken

Fagus sylvatica, gewoonlijk beuk genoemd, is een grote bladverliezende boom die typisch groeit hoog met een dichte, rechtopstaande-ovale tot ronde uitgespreide kroon. Het is inheems in bossen in Midden- en Zuid-Europa. Europese kolonisten brachten deze boom halverwege de 18e eeuw naar Amerika en sinds die tijd is het een populaire decoratieve schaduwboom. Beuk onderscheidt zich voornamelijk van de vergelijkbare Amerikaanse beuk (Fagus grandifolia) door (a) kleinere grootte, (b) donkerdere grijze schors en (c) kortere bladeren met golvende, meestal ongetande randen. Het is een laagvertakte boom, met een stam met een diameter. De stammen hebben een kenmerkende schors die dun, glad en grijs is. Ovaal tot elliptisch, glanzend donkergroen blad (tot 10 cm lang) hebben golvende, meestal tandeloze randen en prominente parallelle nerven. Het gebladerte wordt in de herfst goudbruin. Eenhuizige geelgroene bloemen bloeien in april-mei, de mannelijke bloemen in hangende, langstammige, bolvormige trossen en de vrouwelijke bloemen in korte aren. Vrouwelijke bloemen maken plaats voor driehoekige noten omsloten door stekelige schutbladen. Beukennoten rijpen in de herfst en zijn eetbaar. Veel cultivars zijn in de handel verkrijgbaar in verschillende vormen, bladvormen en bladkleuren. Geen ernstige insecten- of ziekteproblemen. Beukenschaal is een incidenteel probleem. Let op bladluizen, Japanse kevers en rupsen. Verontruste bomen kunnen worden aangevallen door boorders. Beukenschorsziekte, kanker en echte meeldauw kunnen voorkomen.

Toepassingen

Een grote boom voor een grote ruimte. Uitstekende schaduwboom voor grote gazons en parken. Waar vind u deze beuk? Zijn natuurlijke habitat strekt zich uit over een groot deel van Europa, van Zuid-Zweden tot Noord-Sicilië. Hij vereist een vochtige atmosfeer en goed doorlatende grond. Hij kan gevoelig zijn voor wintervorst. In Europa wordt deze beuk alleen als echt inheems beschouwd in Zuidoost-Engeland en Zuidoost-Wales. Hij groeit in bossen of als enkele bomen, meestal op drogere, goed doorlatende bodems, zoals kalk, kalksteen en lichte leem. Beukenbossen zijn schaduwrijk en worden gekenmerkt door een dicht tapijt van gevallen bladeren en mastschillen, waardoor de meeste bosplanten niet kunnen groeien. Alleen gespecialiseerde schaduwtolerante planten kunnen overleven onder een beukenhouten bladerdak.