Witte en Grijze els

De Tilia cordata 'Greenspire' heeft een eivormige kroon met groen blad. In het voorjaar verschijnen er sterk geurende bloemen. En in het najaar komen er vruchten aan de boom. Geschikt voor alle grondsoorten. Kleinbladige Linde (Tilia cordata 'Greenspire')De Tilia Cordata Greenspire is de kleinbladige linde, ook wel de winterlinde genoemd. Het blad op zich is niet klein maar wel klein vergeleken met andere soorten lindes. Als jonge, krachtig groeiende boom heeft deze linde in eerste instantie een piramidale vorm. Later groeit deze linde uit tot een boom met een ovale, eivormige kroon. Deze boom stelt weinig eisen aan de bodem en kan goed tegen droogte. Deze linde is ook bestand tegen luchtverontreiniging en zelfs tegen zeewind. De boom houdt van een zonnige standplaats maar verdraagt ook een plek in de halfschaduw. Deze soort is zeer winterhard. De boom kan in volwassen toestand wel 10 tot 15 meter hoog werden en tot 10 meter breed. Kenmerken van de Tilia Cordata GreenspireQua uiterlijk herkent men deze kleinbladige linde aan de lange blaadjes. De blaadjes zijn ongeveer drie tot vijf centimeter lang en gezaagd. Ze zijn aan de bovenzijde donkergroen en aan de onderzijde ietwat blauwachtig van kleur. De boom bloeit in juni en juli en ontwikkelt dat zoetgeurende, gele bloemetjes. De bloemetjes staan in opstaande tuilen van vijf tot 12 bloemetjes bij elkaar. Vlinders, bijen en andere insecten komen de boom in de bloeiperiode dan ook graag bezoeken. Na de bloei worden er kleine, grijze ronde vruchtjes (een soort “nootjes”) gevormd. De vruchtjes, die een vleugeltjes hebben, zijn zachtbehaard en zitten meestal per twee bij elkaar. De jonge twijgen zijn groen tot roodbruin. In de herfst verkleuren de blaadjes naar opvallend botergeel. Deze boomsoort is vrij ongevoelig voor luis. ToepassingDeze sterke, krachtig groeiende boom komt u vaak tegen in lanen, parken, grote tuinen, als straatboom en in stedelijke en landelijke omgeving. De boom heeft nog een fantastische eigenschap. De Tilia Cordata Greenspire kan uitstekend als leiboom worden toegepast. De jonge zijtakken laten zich gemakkelijk leiden. OnderhoudIn principe hoeft u deze kleinbladige linde, wanneer de vorm en de grootte u bevalt, niet te snoeien. Wilt u dat toch, dan kunt u dat het beste in de zomerperiode doen om bloeden te voorkomen. Wanneer u de leivorm heeft aangekocht, moet u er rekening mee houden dat de boom tenminste eens per jaar in vorm moet worden gesnoeid. Dat dient u in de wintermaanden, wanneer de boom in rust is en alle bladeren heeft verloren, te doen. De uitgeleide armen kunnen helemaal teruggesnoeid worden, evenals de kleine twijgjes die op de stam groeien. Let bij een jonge boom vooral de eerste twee jaar goed op en knip de twijgjes van de uitgeleide armen terug op zogenaamde kapstokjes. De boom zal hierdoor in het voorjaar makkelijker uitlopen.

De Ulmus 'Columella' heeft een zuilvormige kroon met donkergroen blad dat opvallend gedraaid is. Deze boom is erg smal en is daardoor geschikt als laan en straatboom. Geschikt voor alle grondsoorten. Iep (Ulmus 'Columella')Ulmus Columella wordt ook wel de Columella-iep of de resistente iep genoemd. Het is een Nederlandse cultivar die in 1967 is gemaakt door het Dorschkamp Research Institute in Wageningen. Deze bladverliezende boom is zeer resistent tegen iepziekte. Het werd in 1989 te koop aangeboden aan het publiek. Tijdens de lentemaanden produceert Ulmus Columella dichte clusters van lichtgroene bloemen. Na de bloei begint het blad te verschijnen. De bladeren zijn ruw en gedraaid. Ze hebben de neiging om iets terug te krullen rond de stengel. De geschulpte bladeren zijn gerangschikt in zichtbare asymmetrische clusters die zich op korte takken bevinden en ongeveer 7 centimeter lang zijn. Dezelfde soort die deze iep produceert zijn ovaal van vorm en slechts 3–17 mm lang en 10–12 mm breed. In de herfst verandert het blad in heldergeel voordat het valt. Hoogte en verspreiding van de Ulmus ColumellaDe Columella Iep groeit tot een hoogte van 20 meter met een bladerdak van 3 tot 5 meter. Dit is een hoge, snelle boom met een slanke zuilvormige kroon met een halfopen bladerdak en zeer rechtopstaande takken. Hoe winterhard is de Ulmus Columella? Columella Iep is winterhard tot UK zone 5 en is bestand tegen temperaturen van -28 tot -23 C. Hoe de Ulmus Columella te gebruiken. Deze Resistente Columella Iep is een uitstekende boom voor gebruik langs lanen en opritten. De Columella Iep is met groot succes door heel Amsterdam aangeplant als stads- en straatboom. Het is ook een acceptabel windscherm. De boom groeit goed in kustgebieden. Huiseigenaren kiezen er vaak voor om hem als schaduwboom in het landschap te gebruiken. Hoe zorgt u voor de Ulmus ColumellaPlant de Ulmus Columella in de volle zon tot halfschaduw. Het is niet al te kieskeurig over de bodemgesteldheid, maar als de grond goed is, zal de boom opmerkelijk snel groeien. Plant het idealiter op een locatie die goed doorlatend is en niet vatbaar voor overstromingen. Houdt de Columella Iep tijdens het eerste groeiseizoen gelijkmatig vochtig maar niet te nat om de wortelgroei te bevorderen. Eenmaal geworteld, is de boom relatief zorgeloos. Windbestendig, de boom is door heel Nederland aangeplant, waar hij door zijn zuilvorm populair is geworden als straatboom. Hij wordt algemeen aangetroffen in Amsterdam, waar hij op grote schaal is aangeplant als vervanging voor de even snelle Guernsey-iep, 'Sarniensis', zelf een vervanging voor de Belgische iep, Ulmus × hollandica 'Belgica', die had zo gemakkelijk kunnen bezwijken aan de eerdere stam van de iepziekte na de Eerste Wereldoorlog. 'Columella' is ook geplant ter vervanging van Guernsey Elm in Edinburgh. In proeven was 'Columella' de enige cultivar die tijdens de droogte van 2006 in moeilijkheden raakte en begin augustus het grootste deel van zijn loof afstootte; een eigenschap die mogelijk is geërfd van een van de voorouders van de boom, de Himalaya-iep Ulmus wallichiana. 'Columella' bloeide voor het eerst op 8-jarige leeftijd, in maart; de resulterende zaden bleken een matige levensvatbaarheid te hebben. 'Columella' kwam voor in Nieuw-Zeelandse overheidsproeven in de jaren negentig op het Hortresearch-station, Palmerston North.