Italiaanse Populier

De Populus nigra ‘Italica’ heeft een smalzuilvormige kroon met groen blad wat in de herfstgeelgroen kleurt. De boom is zeewindbestendig en is geschikt voor klei-, zand- en kalkrijke grond. (Kan ook op natte grond.)

Opmerkelijke kenmerken
Populus nigra, gewoonlijk zwarte populier genoemd, is een grote bladverliezende boom met een brede ronde kroon die typisch rijpt tot 60 tot 100 centimer hoog. Het is voornamelijk inheems in drassige laaglandgebieden, rivierdalen, vijverranden, bosranden, velden en bermen in Europa, Noordwest-Afrika en West-Azië. Donkergrijze schors op volwassen bomen is geknoopt, diep gespleten, knoestig en begraven. Afwisselende, eenvoudige, breed driehoekige tot ruitvormige, diepgroene bladeren (tot 8 cm lang) worden geel in de herfst. Zwarte populieren zijn tweehuizig (mannelijke en vrouwelijke bloemen op aparte bomen). Katjes verschijnen in de late winter tot het vroege voorjaar (maart-april) voordat de bladeren zich ontwikkelen. Hangende mannelijke katjes (tot 1-2 “lang) hebben apetale bloemen met dieprode helmknoppen. Meer rechtopstaande vrouwelijke katjes hebben apetale bloemen met twee groene stempels. Bestoven katjes op vrouwelijke bomen dragen tegen het einde van de zomer overvloedige zadenmassa’s, waarbij elk zaadje is omhuld met witte donzige haren (soms gewoonlijk zaadwol of zaaddons genoemd) die de door de wind waaiende verspreiding van de zaden vergemakkelijken. Voor sommigen zijn de donzige zaden een voorbeeld van de schoonheid van de natuur, maar voor anderen zijn ze niets meer dan landschapsafval.

Sommige kwekerijen verkopen alleen mannelijke bomen omdat veel huiseigenaren de donzige zaden een ietwat slordige overlast vinden. Aan de andere kant is een nadeel van mannelijke bomen dat ze overvloedige hoeveelheden stuifmeel produceren, wat nadelige gevolgen kan hebben voor sommige mensen met een allergie. Beide geslachten maken zich schuldig aan het laten vallen van veel bladeren en twijgen die regelmatig moeten worden schoongemaakt. Wortels kunnen uitlopers vormen en kunnen soms invasief zijn. Ondiepe wortels kunnen trottoirs (trottoirs en straten) optillen, het maaien van gras bemoeilijken, septic tanks en afvoersystemen beschadigen en waardevolle tuinen verstoren ‘Italica’, algemeen bekend als Lombardische populier of Italiaanse populier, wordt verondersteld te zijn ontstaan in Italië (regio Lombardije aan de oevers van de rivier de Po) aan het einde van de 17e eeuw als een snelle mutatie van een mannelijke zwarte populier (P. nigra). Het is een smalle, zuilvormige boom met een buitengewoon rechtopstaande vertakking (bijna parallel aan de stam), een taps toelopende kroon en een ondiep uitspreidend wortelstelsel. Het is een boom met een korte levensduur (soms tot slechts 20 jaar) die doorgaans 40-50 ’(minder vaak tot 100’) hoog wordt met een spreiding tot slechts 15 ’breed. Hij werd voor het eerst geïntroduceerd in Noord-Amerika in 1784. Kale, deltaspierachtige, fijn gezaagde bladeren (2-4 “lang) zijn heldergroen gedurende het groeiseizoen en worden geel in de herfst. Grijsgroene bast rijpt na verloop van tijd tot zwart met groeven.

Complicaties
Gevoelig voor een aantal plagen en ziekten. Kankers zijn aanzienlijke problemen, vooral in warme en vochtige klimaten. Cytospora-kanker valt de bovenste takken van de boom en stam aan en is vaak dodelijk. Bijkomende mogelijke ziekteproblemen zijn onder meer afsterven, bladvlekken, roest en echte meeldauw. Mogelijke problemen met insecten zijn onder meer bladluizen, boorders, rupsen en schaal. Zwak hout wordt gemakkelijk beschadigd door wind. Ondiepe wortels kunnen trottoirs optillen, het maaien van gras bemoeilijken en afvoersystemen beschadigen. Vallend puin (bladeren en twijgen) moet regelmatig worden schoongemaakt. Vermijd ook om deze boom in gazons of tuinen te planten. Wordt niet beschouwd als een goede landschapsboom. Het best gebruikt voor windschermen of schermen of langs wegen.